December 2nd

My translation of “It Is Maybe Time to Admit That Michael Jordan Definitely Pushed Off” by Hanif Abdurraqib in Polish is below the original.

It Is Maybe Time to Admit That Michael Jordan Definitely Pushed Off

that one time in the ’98 NBA finals & in praise of one man’s hand

on the waist of another’s & in praise of the ways we guide our

ships to the shore of some brief & gilded mercy I touch my fingers

to the hips of this vast & immovable grief & push once more

& who is to say really how much weight was behind Jordan’s palm on

that night in Utah & on that same night one year earlier the

paramedics pulled my drowning mother from the sheets where

she slept & they said it must have felt like a whole hand was

pushing down on her lungs & I spent the whole summer holding

my breath in bed until the small black spots danced on the ceiling

& I am sorry that there is no way to describe this that is not about

agony or that is not about someone being torn from the perch of

their comfort & on the same night a year before my mother died

Jordan wept on the floor of the United Center locker room after

winning another title because it was father’s day & his father went

to sleep on the side of a road in ’93 & woke up a ghost & there is

no moment worth falling to our knees & galloping towards like

the one that sings our dead into the architecture & so yes for a

moment in 1998 Michael Jordan made what space he could on the

path between him & his father’s small & breathing grace

& so yes,

there is an ocean between us the length of my arm & I have built nothing for you that can survive it

& from here I am close enough to be seen but not close enough to be cherished

& from here, I can see every possible ending before we even touch.

Być może czas przyznać, że Michael Jordan zdecydowanie faulował

ten jeden raz w finale NBA w 1998 i chwaląc jedną rękę

na talii innego i chwaląc sposoby, którymi sterujemy

statki na brzeg krótkiego i pozłacanego miłosierdzia dotykam palcami

biodra tego ogromnego i niewzruszonego żalu i popycham jeszcze raz

i kto tak naprawdę wie, ile siły było w popychającej dłoni Jordana

tej nocy w Utah i tej samej nocy rok wcześniej

sanitariusze wyciągnęli moją tonącą matkę z prześcieradeł w których

spała i powiedzieli, że musiało to być jakby cała ręka

wciskała jej płuca i spędziłem całe lato wstrzymując

mój oddech w łóżku, aż małe czarne plamki tańczyły na suficie

i przepraszam, że nie sposób opisać tego tak żeby nie było to o

agonii lub nie było to o wysadzeniu kogoś z siodła

ich komfortu i tej samej nocy rok przed śmiercią mojej matki

Jordan płakał siedząc na podłodze w szatni United Center

po zdobyciu kolejnego mistrzostwa, ponieważ był to dzień ojca i jego ojciec

zasną na poboczu drogi w 1993 i obudził się jako duch i

nie ma chwili wartej upadku na kolana i pędzenia ku

temu który wśpiewuje naszych zmarłych w architekturę i więc tak

na moment w 1998 Michael Jordan zrobił sobie tyle miejsca, ile mógł

na ścieżce między nim a małą i oddychającą gracją jego ojca

i więc tak,

między nami jest ocean długości mojego ramienia i nie zbudowałem dla ciebie nic co może to przetrwać

i jestem tutaj wystarczająco blisko, by być widzianym, ale nie wystarczająco blisko, by być kochanym

i stąd widzę każde możliwe zakończenie, zanim jeszcze się dotkniemy.